نامزد قلم زرین: مشوقم قیصرامین‌‌پور و رحماندوست بودند/کتابم داستان طنز اقتصادی است

نامزد قلم زرین در بخش داستان کودک و نوجوان گفت: فکر می‌کنم علت نامزدی «ضامن‌های معتبر» به خاطر طنز گزنده‌ آن است یا شاید هم به این دلیل که اولین کتاب داستان طنزی است که در زمینه اقتصاد مقاومتی نوشته شده است.به گزارش بلاغ، در آستانه برگزاری آئین پایانی جایزه قلم زرین با سیدسعید هاشمی نویسنده «ضامن‌های معتبر» نامزد بخش داستان کودک و نوجوان این دوره گفت‌وگویی صورت گرفت که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید؛

* آقای هاشمی از چه سالی شروع به تألیف کردید؟ 

شاعر کودک و نوجوان و طنزنویس هستم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حدود ۲۸ سالی است که مشغول نوشتن هستم. در واقع از ۱۷-۱۸ سالگی که عضو تحریریه «مجله سلام بچه‌ها» شدم، مشغول سرودن و نوشتن هستم. از نظر حجم نمی‌توانم مشخص کنم که بیشتر شعر می‌گویم یا داستان یا طنز یا ... هر وقت حس‌و‌حال شعر داشته باشم سراغش می‌روم و هر وقت حس‌وحال طنز داشته باشم سراغ طنز می‌روم.

* چه شد سراغ کار کودک و نوجوان رفتید؟

این اتفاق خود‌به‌خود پیش آمد. از کودکی کتاب می‌خواندم و آن دوره هم کتاب‌های مناسب آن سن را می‌خواندم و به‌صورت ذهنی خودبه‌خود به این مسئله علاقه‌مند شدم. آگاهانه سمت کار کودک و نوجوان نرفتم. بعد از مدتی که داستان و شعر نوشتم دیدم که بیشتر کارهایم داستان و شعرِ مناسب کودک است و به سمت مجلات کودک نزدیک‌تر است.

* مشوق و راهنمایی داشتید؟

در دوره کودکی و نوجوانی راهنمای مستقیم نداشتم؛ ولی از آنجا که پدرم روحانی بود و کتا‌ب‌های زیادی در کتابخانه‌ی شخصی‌اش داشت، من آنجا کتاب‌های داستان و شعر و حکایت را می‌خواندم. برادرانم هم کتابخوان بودند و هر وقت کتابی می‌خریدند، من هم می‌خواندم. بزرگ‌تر که شدم با شاعران و نویسندگانی همچون قیصر امین‌پور و مصطفی رحماندوست را از نزدیک می‌دیدم و با آن‌ها حشر و نشر داشتم، آن‌ها بنده را تشویق کردند و بیشتر می‌توان گفت به صورت غیرمستقیم راهنما و مشوق داشتم.

* کتاب «ضامن‌های معتبر» شما در جشنواره قلم زرین در بخش کودک و نوجوان نامزد شده است.

البته داوارن جشنواره قلم زرین به بنده لطف دارند و من قبلاً یک بار در سال ۹۵ برای کتاب شعر «از نوک خودکار من گل می‌چکد» برگزیده این جشنواره شدم. جشنواره قلم زرین جشنواره مردمی و خوبی است و داواران آن در حوزه داستان به بنده لطف داشتند. سایر نامزدها، نویسنده‌های بهتری هستند و آن‌ها مطمئناً جایزه را می‌برند. فکر می‌کنم علت نامزدی «ضامن‌های معتبر» شاید به خاطر طنز گزنده‌ آن است (طنز آن خیلی انتقادی است) یا شاید هم به این دلیل بود که اولین کتاب داستان طنزی است که در زمینه اقتصاد مقاومتی نوشته شده و مشکلات اقتصادی را زیر ذره‌بین قرار داده است.

* چه شد سراغ موضوعی با چنین رویکرد و قالبی رفتید؟

بعد از اینکه مقام معظم رهبری مسئله اقتصاد مقاومتی را مطرح کردند، روزی با برخی دوستان درباره مشکلات اقتصادی مملکت صحبت می‌کردیم که ما می‌توانیم چند مشکل را فهرست کنیم. دیدیم که یکی-دوتا  نیست و این مشکلات خیلی زمینه داستانی دارند و می‌توان با آن داستان‌پردازی کرد، از سوی دیگر پیام مقام معظم رهبری را هم مد نظر قرار دادم. به مسئله اقتصاد ایران نقدهای اساسی و زیادی وارد است و رهبر روی نقطه حساسی دست گذاشته‌اند. دیدم که ماجرای اقتصاد کشور خیلی حالت و زمینه طنز دارد! مسائلی مانند اقتصاد چینی، اقتصاد نزولی، وام‌های بانکی و... برای همین شروع به نوشتن کردم .

* برگزاری جشنواره‌هایی همچون قلم زرین چه تأثیری بر کتابخوانی دارد؟

قطعاً تأثیراتی دارد. ممکن است کتابی در جشنواره قلم زرین برگزار شود که تقریباً شناخته شده نباشد اما با برگزیده‌شدن یا حتی نامزد شدن در این جایزه ادبی نامش در سراسر کشور بپیچد و باعث شود مردم به سمت آن کتاب بروند و در واقع کتاب به نوعی معرفی شود؛ از سوی دیگر ناشران تشویق می‌‌شوند که به سمت کتاب‌های هنری و اصیل بروند و کتاب‌های بازاری را کنار بگذارند. چرا که ناشر به دنبال منافع خویش است و سراغ کتاب‌های بازرای می‌رود. اما وقتی ببیند که کتابی برگزیده می‌شود و نامش می‌پیچد و مردم به طرف آن می‌روند، سراغ کتاب‌های هنری می‌رود.

هم می‌تواند در خواست ناشران اثرگذار باشد و هم در تصمیم کتاب‌خوان‌ها. البته انتشارات جمکران که چند کتاب با آن منتشر کرده‌ام کتاب‌ها را شکیل و شیک منتشر می‌کند و امیدوارم این روند را ادامه دهد و جزء معدود ناشرانی است که اصالت را به تجارت و بازار نداده است و هنری و بااصالت فکر می‌کند. چند کار طنز دیگر در دست چاپ دارم که ان‌شاءالله به‌زودی با انتشارات جمکران بر سر انتشار آن تفاهم خواهیم کرد.

منبع: بلاغ مازندران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۷۴۱۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/